Aralarından incecik ışıkların aktığı yağmur yüklü bulutlar, gökyüzünde birbirleri ile oynaşarak ilerliyorlar.  Grinin tonlarından oluşan bu zemine, kırların ve ağaçların yeşili yanıt veriyor. Uzun kavakların dallarında şıkır şıkır ziller çalan yapraklar, rüzgarların gittiği yerlere gidemeseler de, rüzgarların olduğu yerlere ulaşmaya çalışıyorlar.

 

İri yağmur taneleri, su birikintilerinin üzerinde hava kabarcıkları yaparak düşmeye başlayınca,  göğün biraz sonra boşalacağını anlıyorum. Tek tek yaprakların üzerine düşen ilk yağmur tanelerinin onları piyanonun tuşları gibi titretmesi; sonra yavaş yavaş yeşil yaprakları okşayıp, silip, temizleyip otların üzerinde son notalarını çalması hoşuma gidiyor.

 

Hazan bülbülünün nağmelerini işittiğimde, hemen iki iri taşı üst üste koyuyor, üzerine oturuyorum. Böylece yaşamımda bir dikili taşım ve bir bahçem olmuş oluyor.

 

Nasıl ki güller bütün çiçeklerin güldüğü zamanda gülerlerse, kamelyalar da hiç kimsenin gülmedigi bir zamanda gülerler. Hazan bülbülleri de tıpkı kamelyalar gibi bütün kuşların hecelerle konuştuğu bu mevsimde şarkılar söylüyorlar.

 

Halbuki bahara ne kadar çok zaman var. Biz, malta eriklerinin çiçeklerini farkedemeden, mimozaların çiçeklerini bekleyeceğiz. Bu arada yağmurlar, karlar yağacak; üzerimizden ördek sürüleri geçecek; pencerelerimize kuzey ülkelerinin kuşları konacak.

 

Birgün birdenbire bademlerin dallarının şişip parladıklarını, tomurcuklandıklarını ve ilk çiçeklerini açtıklarını görüp heyecanlanacağız. Ardından can erikleri, kirazlar, nisanın ortasında vişneler, mayısın başında akasyalar çiçek açacak. Akasya ağaçlarının kokuları altında bülbüller dinlemek, akasya çiçekleri yiyip sonra seni öpmek...

 

Sonra ayva çiçek açacak, yaz gelecek.

 

●●●

 

Serin taşların üzerinde dalıp gitmişim. Bir kuş gelip bahçeme konuyor. Şaşırıyorum. “Şaşırma, *Yüreğinde yeşil bir dal saklarsan, şarkı söyleyen kuş gelecektir.” diyor.

 

●●●

 

Serin taşların üzerinde dalıp gitmişim. Bir kuş gelip bahçemdeki en kuru dala konuyor. “Şaşırma. Eğer yeşil bir dala konsaydım, benim şarkılarımı duyan Fink Fink yaprakların arsında benim süslü parlak tüylerimi göremez; nerede olduğumu bulamazdı. Bak, göreceksin, Fink Fink buraya geldiğinde bu kuru dal da yeşerecek.” diyor.

 

●●●

 

Serin taşların üzerinde dalıp gitmişim. Cep telefonum çalıyor. Mehtap “Fatih, aklıma geldi de hemen soyleyeyim dedim. Benim arkadaşlarımın Tofu adında bir blogları var. Bir göz atar mısın?” diyor.

 

“İyi de, zaten ben şimdi Tofu’ya “bahçemi” yazıyorum” diyorum.

Fatih Mika